SEBEB-İ TE’LİF

Kubbealtı Lügatı, “zahir” maddesi altında bir deyim olarak “zâhir evliyâsı“nı şöyle açıklıyor: “Evliyâ olarak tanınan, fakat gerçekten ermemiş olan kimse.” Yaşadığımız çağ, hiçbir husûsî gayrette bulunmasanız dahi dünyâya dâir her türden bilgiyi bir tıkla karşımıza dökebilecek bir kolaylığı sağlıyor bizlere. Bu emeksiz hâl, hatırı sayılır kalabalığın, aslında uzmanı olmadığı, hatta bir noktaya kadar da câhili sayılabileceği mevzûlarda ahkâm kesmesine sebep oluyor. Bu kalabalıktan sıyrılmak, bir değil birçok konuda uzman olmak bir kenara câhil olduğumu kabul etmem gerek. Bibliofil arka fonumun hakkını teslim ediyorum. Ancak bir raddeye kadar, buradaki uzun ya da kısa içeriklerin –ola ya!– belki de sâdece zâhiren mâlûmâtım olduğu ihtimâlini de okurun ellerine teslim ediyorum. Velhâsılı bu internet âlemindeki bilgisel evliyâlığım zâhirîdir. Böylesi içeriklerde (bilhassa Türk filolojisiyle alâkalı olanlarda) sebeb-i telifim şüphesiz ki kendi öğrenme sürecimi, mevcut ve yeni edindiğim bilgiyi meraklılarıyla paylaşmanın onları daha da güzelleştireceğine duyduğum derin inanç, öğrenme sürecine karşı samîmî muhabbetimdir. Hep berâber bilelim, büyüyelim, iyileşelim.